Hasret Kanseri Şiiri - Arif Arifoğulları

Ağlamak Neyi Değiştirirki Gönül Gözlüm. Her Gün Yokluğunda Yok Olmakmış Payıma Düşen. Ben Bu Garip Şehirde Seni Düşünürken Sen Şimdi Hangi Diyarlarda Bilinmezlerdesin. Suçum Ne Benim Peki. Neden Kader Ağlarını Bir Kez Olsun Çekmez Üstümden. Bütün Acıları Çeken Neden Benim. Bu Kadar Dert Yüklenmezki Bir İnsanın Üzerine. Yorgunum Artık Dayanacak Gücüm Kalmadı. Yokluğunda Her Geçen Gün Eriyorum. Amansız Bir Hastalığa Tutuldum Bak Sayende. Hasret Kanseri Oldum. Duymadın Demi Böyle Bir Hastalık İşte Ben Onu Yaşıyorum Yokluğunda. Anlamlı Gözlerle Sevdim Ben Seni. Nerden Bilebilirdimki O Gözlere Hasret Bırakacaksın Yüreğimi. Silemiyorum Seni Gönlümden Beynimden. Sen Nasıl Sildim Bilmiyorum Ama Ne Olur Banada Öğret Bunu. Senden Başka Birini Sevmeyi Öğret Bana. Vazgeçemiyorum Senden Benliğinden. Keşke Ayrılık İstemeseydin Benden. Canımı İsteseydin Böyle Her Gün Yok Olmaktansa Bir Kere Can Çekişirdim. Bir Kere Ölürdüm.
Gözlerim Unutuyor Dilim Unutmuyor Seni. Gönlüm Unutuyor Kalbim Unutmuyor. Şimdi Çıkmazlardayım Sevgilim. Yine Yitik Ziyan Kederlerdeyim. Biliyorum Dönmeyeceksin Ama! ! Yinede Bekliyorum Seni. Beklemek Sen Olacaksan Şayet. Beklerim Sevgili Beklerim Ömrümün Son Anına Kadar.........

& Arif Arifoğulları