Hasret Kaldım Gözlerine

Sen yoksun içim bir tufanla uyanır her sabah,
Nereye baksam bir anı senle dolu,
Yokluğun acımasız bir kurşun gibi yakar canımı,
Bu gün seni gördüm hüzünlü o gözlerini,
Nasılda yalnız bakışların önüne eğdiğin başın gibi,
Ne haldesin hiç soramadım,
Öylece sessizce gidişim öncesinde,
Oysa her sabah seninle uyanan yüreğimin çığlıklarına
dur diyemediğim,
Seni özlemlerimle büyüttüğüm sevgi’mde gizledim ben,
Ama seni ne zaman görsem dilim tutulur lal olurum san ki,
Sen gözlerine hasret kaldığım ne haldesin?
Neden hap suskun bakışların?
Özlemle geceleri beklerim hani olurda balkona çıkarsın diye,
Onun için defalarca bıkmadan geçişim o sakağından,
Unuttum sanma sakın ilk günkü gibi yüreğimdesin sevdiğim,
Her sabah senle uyanır resimlerinle konuşur yokluğunda,
Ya sen düşünürsüsün bilemem özlerimsin o halimizi,
Şimdi senin yokluğun bir kurşun yarası,
Ne zaman görsem seni bir şeylerin o ertelenmişliyi
yakar canımı,
Ne olurdu yeniden başlaya bilseydik o tatlı rüyaya,
Neden defalarca sana gelişim hiç sordun mu kendine,
Biz bir elmanın iki yarsı kavuşamayan biten,
Ama hep hatırlayan gözeten sevgi bu deyimlidir sevgili,
Ey sevgili sebepsizce giden sevgili,
Ben hala beklerim seni solgun sayfalarda,
Hani bir gelsen yeniden başlardı o bitmeyen rüya,
Ben resimlerinle yetiniyorum sevgili,
Hasret kaldığım gözlerine dön diyemediğim,
Ne olur dön artık bitsin bu yalnızlık son bulsun bu özlemlerim,
Ne olur haydi dön özlemle beklediğim dön.

09.07.2006