Hasret Kaldığıma Hasret Dolu Sevgilerle

Bugün ilk kez gün doğumunu hüzünle izledim
Bu gök bu sonsuz mavi hep bu kadar uzak mıydı
Güneş ne zamandır bu kadar soluk
Bulutlar ne zamandır bu kadar gri

Gökyüzü çok yakın
Gökyüzü duvar gibi
Gökyüzü hapishane duvarı gibi
Hapsolmuş ruhum nefes alamıyor bu mavinin altında
Hapsolmuş yüreğim atmıyor artık eskisi gibi

Artık sinirlenmiyorum mahkum oluşuma
Umursamıyorum artık canım yandığında
Çocukluğumun ölümü bir hayli normal geliyor
Sevilmemek üzmüyor artık
Beklemek yormuyor artık

Hasret kaldığım hasret dolu sevgilerle yazıyorum bu mektubu
Adına hasretim
Elinin dünyaya bıraktığı ize hasretim
Yazdığın kelimelere yıldız düşmüş gözlerine
Ve en çok da sesine hasretim

Kelimelerim hasretime dost olmuş
Ne zaman canım seni çekse mürekkebim dökülüyor defterime
Ne zaman özlesem seni yüreğim sığmıyor
Ne zaman adını işitsem ritmi değişiyor sevgimin
Hasretin artık sığmıyor şiirlerime hasretin artık bir şiirden fazlası sevgilim