Hasret Kaldı Bu Gönül

Yalnız gecelerde sabah olmuyor
Vefasız yar hallerimi bilmiyor
Yüreğim yanıyor, yüzüm gülmüyor
Bir sevgiye hasret kaldı bu gönül

Açmaz oldu bahçedeki güllerim
Sarpa sardı yare giden yollarım
Acep ne olacak benim hallerim
Dost eline hasret kaldı bu gönül

Acıları harman ettim özümde
Hiç neşe kalmadı gülen yüzümde
Senden başka kimse yoktur gözümde
Yar diline hasret kaldı bu gönül

Bu yürek acıya artık dayanmaz
Benim kör talihim asla uyanmaz
Karardı ışıklar bir daha yanmaz
Aydınlığa hasret kaldı bu gönül.
Mustafa DOĞAN