Hasret'im Şiiri - Cihat Şahin

HASRET’İM

Birçok şeyde başlayalı kesatlık
Artar durur o şeylere hasretim
Hoş bir mahsul kalmayalı hasatlık
Onca yıldır nice hoşa hasretim.

Muhtaç idim ruha uygun bir yâre
Yar sandığım etti ruhum bin pare
Yaşıyorum şu an mutsuz, bi-çare
Son bulmadı yâre olan hasretim.

Dost aradım Allah için sevenden
Dostum diyen çıktı kendin övenden
Yok, hissesi itimattan güvenden
Ben ki hala gerçek dosta hasretim.

Arzu ettim hep hayırlı ayali
Yıllar yılı taşıdım bu hayali
Bed çıkınca ayallerin huy hali
Kaldı yazık kursağımda hasretim.

Muhtaç iken kardeş gibi kardeşe
Düşman buldum hep kardeşi kardeşe
Rüsva olduk onca sene dost, eşe
Son bulmadı hala ona hasretim.

Çok hasrettim adam gibi adama
Uysun dedim her edası edama
Onlar beni layık gördü idama
Nebi misal bir adama hasretim.

Öyle çok ki ins kılıklı insancık
Nere gitsem çatar bana bir kancık
İns olmayı deneyen yok bir ancık
Veli misal insanlara hasretim.

Elzem iken ilim ehli imamlar
Sanmayın ki böyle çokça imam var!
Kör şeytana verileli zimamlar
Ali misal bir imama hasretim.

Gerçek ilim olmayalı taallüm
Yetişmiyor kaliteli bir âlim
Öğretmene dönüşeli muallim
Ders öğreten muallime hasretim.

Din-i Haktan ıradıkça amirler
Gayr-i adil veriliyor emirler
Adaletten sapalıdır memurlar
Ömer misal bir amir’e hasretim.

Ayet hadis bilmeyince dindarlar
Oldu çoğu birbirine kindarlar
Muttakiyle dolana dek, cümle dar
Dinmeyecek benim onca hasretim.

Cihat ŞAHİN
27.06.2021-İZMİR