Hasret-i İstanbul Şiiri - Zeki Altaş

İstanbul,deniz gözlü güzel ece.
İstanbul,gönlümün dermanı bilmece.

Uzakta,çok uzaklarda viranım.
Hoyrat bir odadan sana bakarım.
Kokun kaplar içimi,yanarım.

İstanbul,sensiz sevdalar düştü yere.
İstanbul,sensiz karalar bağladı yare.

Elimde sazım,dilimde şiirsin.
Sözümde sitem,ati’de yazgımsın.
Sevdiğim,gözbebeğim.vatanımsın.

İstanbul,fatih’ler bile yandı hasretinle.
İstanbul,tarihte şan’sın heybetinle.

Koynunda nice güzel erenler vardır.
Bir müjdeye can veren şehidler vardır.
Sahabe-i kiramdan Eyyup’ler vardır.

İstanbul,sızılar kuşattı bedeni.
İstanbul,hasretin sardı bendeyi.

Bir martı öterek konuyor dallarıma.
Kız kulesi uzaktan koşuyor kollarıma.
Adalardan bir rüzgar uçuyor saçlarıma.

İstanbul,ateşin başıma vuruyor gizemli.
İstanbul,bir gemi sireninde çığlığın nemli.

Bir ayrılık türküsüsün,seni bilir,seni söylerim.
Boğazım kurur,içim ürperir,seni özlerim.
Vuslatın kavurur,seni dinlerim.

İstanbul,yokluğunda her sokağında hastayım.
İstanbul,uzaktayım,yoksun diye yastayım.

İstanbul,deniz gözlü güzel ece.
İstanbul,gönlümün dermanı bilmece.