Hasret Hasretliğinden Usanmadı

Hasret Hasretliğinden Usanmadı

Katran gecelerde tanıdım seni,
Gecenin yağmurlu neminde
Yalnızlığımı, yorgunluğumu düşündüm
Lakin uyuyamadım, sürekli seni düşledim

Uykusuz gecelerimi feda ederek seherleri bekledim
Bu dünyadan göçmeden ölümü tattırdın
Seni tanıdığım gün ezelî pişmanlıklarla yaşadım

Nöbet tuttu hasretim,
İçimde gittikçe derinleşti senfoni
Çığlık çığlığa yalnızlığa boğuldum, soluksuz kaldım

Durulmadı içimdeki dalgalar
Dalgalandıkça hırçınlaştı, tıpkı Karadeniz misali
Esip savurdu, yıktı susmadı,
Hasret hasretliğinden usanmadı…

16.04.2016 (İstanbul, Kadıköy) 21:08

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Hande Ortay