Hasret Gültekin: Hakkında ziyaretçi görü ...

Hasret Gültekin’e: Teli Kırılmış Bir Bağlamanın, Sesi Yarım Kalmış Bir Halkın Adına

Hasret Gültekin…
Adı bile yetiyor içimizi yakmaya.
O daha sadece 22 yaşındayken,
bir halkın türküsünü,
bir inancın barışını,
bir gencin umudunu birlikte yaktılar.

Ve sen yine de yakılmadın.
Çünkü senin tellerinden yükselen ezgiler,
ateşten sağ çıkmış bir hafızadır.

Sivas’ta Madımak’ta
kitapları, bağlamayı, çocukları, kadınları ve şiirleri yaktılar.
Ama bilmediler ki
Hasret’le birlikte su gibi çoğaldı türküler.

Senin sazın, bir müzik aleti değil;
bir kimliğin, bir onurun, bir direnişin hafızasıydı.
Her nota,
yaşamak isteyenlerin,
barış diyenlerin,
inancını susturmayanların sesi oldu.

“Ben özgürlükçü bir Alevi'yim” dedin bir röportajında.
Henüz yirmili yaşlarının başındaydın.
Ama konuşurken sanki bin yıllık bir geleneğin gövdesi senin dilinden geçiyordu.

Sen sadece bir müzisyen değildin.
Sen yürüyen bir kültürdün.
Bir türküyle tarih anlatır,
bir ezgiyle toplumu okurdun.

Sazınla Yunus’u,
Pir Sultan’ı,
Nesimi’yi
bağladın bugüne.
Sivas’ta seni susturmak istediler,
ama sen artık herkesin içinde konuşmaya başladın.

Bugün senin sesin hâlâ,
bir okul duvarında yankılanan bir türküde,
bir cemevinde söylenen deyişde,
bir annenin ocağında tütmeye devam ediyor.

Senin sesin sadece notalardan değil,
katledilmiş vicdanların küllerinden oluşuyor.

Senin için yazılan her dize,
sadece bir ağıt değil,
bir hatırlatma.
Unutursak, biz de yanarız demek.

Hasret Gültekin,
Sivas’taki o cehennemde değil;
bugün her mazlumun kalbinde yaşıyor.

Sana selam olsun,
bağlamasıyla zulme meydan okuyan yüreğe.
Sana selam olsun,
telleri koparılmak istenen ama sesi binlere yayılan bir ağıda.

Sana selam olsun,
Hasret’in bile susturamadığı Hasret’e.

Haydar Güner