Hasret gülleri Şiiri - Zeynep Kabasakal

Tahmini zor boşluk,
Kendimi kaybedişimin nedeni.
Ayaklarımın altından kayyor zaman
Hızla akıp gidiyor.
Tutunuyorum hisli yüreklere,
Benzeyişine takılıyorum,
Her yanımı kuşa dı büyün,
Boğuluyorum koca şehirde.
Sevda yokuşunda,takatsiz dizlerim,
Dipsiz kuyuya benzer zamana inat yüreğim.
Kamburlaştı omzumda,
Kahpe yılların vurgunu.
Acımasızlığa hakim bedenim,
Rüzgara serpmiş hasreti.
Gözüm de canlandı o masumiyet,
O eşsiz sevgili.
Bir tecelli olur haylimde melül nakşın,
Sevdana yeniden kanatlanır,
İrşat olur hasret gülleri.
Zaman son verdi direnişe,
Hayalleri sürükledi birendişe,
Gölge oldu arada mesafe,
Bomba olup düşü verdi içime,
Yeniden hasret gülleri.

Zamansız savur…
Hasret güllerini yüreğime,
Bu suskunlukta lal dilim,
Çaresiz çıkışlar arar ellerim,
Hep karanlık,ışık görmese gözlerim,
Mihman olur dünyada bedenim.