Hasret gönül Şiiri - Ahmet Coşkun

Hasret gönül

yakmış ateşini oturmuş başa
kendi alevine olmuş temaşa
yanıp yakılma ne bu hiddet gönül
köz köz ciğerimi kavurmaya mı

gülün nazıdır bülbülü öldüren
hiç gördün mü sevdiğini güldüren
budur aşk sevdada ki kudret gönül
bende dizim çöküp yalvarmaya mı

esti sevda gönül dağı kar duman
kime varsam yar elinden el aman
gözlerim yaz bahara hasret gönül
közdeyim külümü savurmaya mı

çöl karaahmet kumdan kalelerin
yağmur vurdukça çamurda ellerin
sevda değil yüreğime dert gönül
naçar halim elle duyurmaya mı