Hasret Gölgesi Şiiri - Furkan Kapalıcı

Bir ağacın durduğu gibi durdum
Durdum bu zalim dünyada
Seni aradım ter içinde
Sensizlik geldi Bin ızdırap içinde.

Hasretinin gölgesinde Bekliyorum seni
İki siyah güvercin yolladım sana
Birine Hasretimi diğerine Kalbimi koydum
Kayboldu kalbim, Sensizlik gölgesinde
Geriye kalan tek şey senin Hasretin bu gölgede.

Yalnızlık kervanına sordum seni
Sensizlik Kör etti beni
Yaşlı iki göz bilir Sensizlik Hasretini
Masum sevgim görür beni Hasret Gölgesinde

Hasret gölgesinde çöp yok
Atamam Sevgimi sensizliği
Sensizlik çok sevdi beni
Bir sen sevmedin beni

Bir durakta Görmüştüm seni
Oturuyordun yol kenarında
Kalbime oturan sensizlik gibi
Söyleyemediğim Sözler gibi

Gözlerin bana zehirdi
Hasret gölgesinin sebebi
Sakladığım sözlerim gibi
Öldürdü beni bu zehir

Yerdeki Taşlar gibi bekledim seni
Ezdin geçtin beni
Yere döktüğün Kumlar gibi
Eline alıp döktün beni.