Hasret Gibi Şiiri - Hasan Turgut

Yokluk içimde kor yangın ,köz olmadan söndüremem.
Varlıgına canım feda,yolundayım hicret gibi.
Sol yanıma saplanırsın,ağrıları dindiremem.
Nede güzel büyorsun , gözümdeki hasret gibi.

Sabah seheri sen isen,gece kör karanlık benim.
Aslında sen hep bendesin, sana benziyorum SENim.
Pervaneyim bu uğurda,yanıp kavruluyor tenim.
Ab-ı Kevser suyumsun sen, kokuyorsun cennet gibi..

Kimse değil umurunda,meyletmem filan, falana.
Yüreğimin en derinde,gör bende varolan sana.
Özüm sözüm hep doğrudur,uğramam yalan dolana.
Saklar korurum gönlümde,en kutsal emanet gibi.

Figanım var bülbüle eş,nedir sendeki ahu-naz.
Sen gülünce bahar gelir,sen gelince kış olur yaz.
Gönlüm senle huzur bulur,özüm alır yaşamdan haz.
Her gün büyüyor ruhumda,haktan giz alamet gibi

Ben çayırlarda çiçeğim,sende özümde balımsın..
Ben yedirenk gök kuşağı,sende morumla alımsın.
Ben dalında yeşil yaprak,sende saran kol dalımsın.
Her anımda yanımda ol,üstüme afiyet gibi.

San bağlandı tüm yollar ,sana fedadır al kanım.
Sensiz buz keser sol yanım,sensiz yarim kalır canım
Senle dolu tüm zamanlar,senle dolu dört bir yanım
Gitme bir adım öteye,yokluğun esaret gibi.