Hasret gecesi Şiiri - İsmail Uzun 2

Sensiz gecemde yine seninleyim
Dilimde yara, yüreğimdeki ağrıyla başbaşayım.
Seni hayal ederken gecenin karanlığında,
İçimde bir burukluk gönlümde hicran,
Yoksun, uzaklardasın, hülyalardasın,
Kara gecemde üzeri örtülü rüyalardasın.
İnan içim sızlıyor, sensiz olmak zor,
Sana ulaşacağımı bilsemde adım gibi,
Şuan için ayrı kalmak, senden uzak olmak,
Sana giden yolun karanlık olduğunu bilmek,
Gözlerine bakamamak, sana dokunamamak,
Ellerin ellerimde olmayınca birde,
Birde dizlerimin dibinde bulmayınca seni,
Hele hasretinle yanarken...
Hayalinle avunmak zor be güzelim.

Boş odalarda sesime ses veren duvarlar,
Yokluğunu adeta yüzüme çarparken,
Pencereden esen rüzgarda sesini beklerken,
Şehrin kuru gürültüsünün alay etmesi benimle,
İşte hasret bitti diyerek çalınan kapıya koştuğumda,
Yokluğuna açılan kapının gıcırtısı beynimde zonklarken,
Seninleyken sonsuzluğa kanat açtığım şu dört duvarda,
Zindan zulmü çekerken yalnız başıma,

Ve sana ulaşmaya güç yetiremeyip,
Çaresizlikle günlerin geçmesini beklemek,
Katlanamadığım bir acı, taşınamayan yük.

Hicranlara gark olduğum, hasretinle yanıp kavrulduğum bu gece,
Bu zulüm gecesinde feryadımı duyarmısın,
Sende benim gibi feryadile figandamısın,
Baktığın yerde beni görür gibi olup hiç andın mı?
Şu anki hicranımı bir an olsun hissettin mi?
Yoksa ben bu koca denizde tek başımamıyım?
Gel, gel be güzelim,
Bu hasret çıkmazı denizinden beraber kurtulalım...

12.11.2000