Hasret Fermanı Şiiri - Mehmet Nacar

Dünyaya benim için geldiğini sansam da,
Gözlerime bakarak gitmek için gelmişsin.
Omzumda amel yazan meleğe inansam da,
Günahların koynuna atmak için gelmişsin.

Sevginin yücesini sarhoş gönlümde tatmak,
Sonra kolumdan tutup kezzap gölüne atmak,
Çektiğim her çileyi ömür boyu uzatmak,
Başkasının koynunda yatmak için gelmişsin.

Cehennem ateşisin, sevda yazar dumanın,
Meleğimsin dedikçe gitti dinin imanın,
Ömür denen çizgide uçup giden zamanın,
Bulutuna gönlümden tütmek için gelmişsin.

Sensiz bütün bahçeler yılan yurdu çöl iken,
Yüzdüğüm her meyhane alkol dolu göl iken,
Özgürlükte padişah gözlerine kul iken,
Cinayet pazarında satmak için gelmişsin.

Felaketim yazılı başındaki tacında,
Hasretimin fermanı saçlarının ucunda
Boynumu uzattığım aşkın darağacında,
İpin kopan ucunu tutmak için gelmişsin.

Sabahsız gecelerde hayalinle kalırken,
İnleyen nağmelerden selamını alırken,
Şu efsane gönlümde yıllardır çoğalırken,
Göğsümdeki kafeste ötmek için gelmişsin.