Hasret Dokuyorsun Şiiri - Bülent Baysal

HASRET DOKUYORSUN

Ey hasretini içime közlediğim yar
Estin yine göz bebeğimde tütüyorsun
Geçti sanma, kara bir sevdanın izi var
Kaşla göz arasında, kayıp yitiyorsun

Hangi siyah beyaz resimlerde vardık biz
Tavan arası saklı mektuplarda kaldık biz
Anka kuşu yangınları sevda saydık biz
Bir vurgun ki derde dert katıyorsun

Kana kana içtik aşk şarabını şişeden
Kuş kanatlı yüreklerdik, uçardık neşeden
Ne çok beklerdik, sevgili çıksın köşeden
Yürek hala çocuk, hala özlem kokuyorsun

Bir bizemi sus, dilrubaydı dillerimiz
Zannetme ki geçip gitti mevsimlerimiz
Diyar diyar ayrık düşsede yollarımız
Ay kızılı sulara, sis olup çöküyorsun

Bir hayel ardında Mecnun gibi biçare
Aşka üryan göçebe özlemidir yare
Köz düşer, kavrulur yürek pare pare
Her gece döne dolana hasret dokuyorsun

Bülent BAYSAL