Hasret Denizi Şiiri - Şeref Işı

Yanlızlığın denizinde yelken açtım hasretine
Ya kuzay rüzgarı beni sana getirsin
Ya şimal yıldızı seni bana getirsin diye
Gücüm kalmadı istanbul gözlüm hasretinle aldığım tek nefese bile
Dalgaların koynunda yakamoz dans ederken
Martılara anlattım sana olan aşkımı
Birden kabardı deniz isyana kalktı yüreğimin kıyısında
Liman aramadım yanlızlığımın fırtınasında
Benim tek limanım senin o İstanbul gözlerindi biliyordun
Yunuslar çevirdi sonra etrafımı aşkın dansını yapıyorlardı yüzerek
Biliyorlardı seni ne çok sevdiğimi ve özlediğimi
Bitanesi öyle çok yaklaştı ki kalbimin kapısına
Kulağıma söyledi seninde beni sevdiğini
Sonra kayboldular engin denizin karanlığında
Ve yine ben kaldım bu hasret denizinin tam ortasında
Şimdi söyle İstanbul gözlüm yanlızlığamı demir atayım
Yoksa gözlerinin kıyısın mı yanaşayım
Fırtına kopmadan bul beni ne olur
Sabahı olmayan karanlık bir akşamdayım
Islak kumlara adını yazsam silinir biliyorum
Ben seni el sürmeden gözümle seviyorum
Birgün göçüp gidince bu dünyadan sakın üzülme
Ben seni ölene dek değil öldükten sonrada seviyorum
İSTANBUL GÖZLÜM! ! ! !