Hasret Denizi Şiiri - Erdem Yalçın

Sen yüreğimin hasret deniziydin
Sen düşlerimin bilinmezi
Sahillerinde gezerken hissettim
Yalnızlığın o acı dilimini

Kulaç kulaç yüzdüm sularını
Dalga dalga aştı üstümden
Soğukluğunda ürperip titredim
Hasretini iliklerimde hissederken

Kumsalların hasret kokuyordu
Yüreğimde doğuyordu güneşin
Çığlık çığlığa uçuşuyordu martıların
Bu sabah başka bir biçimdeydin

Özgürce koyuvermiştim kendimi
Güneşin okşadı sardı beni
Rüzgardı bugün dudakların
Öptü sessizce solgun tenimi

Gülüşüne kanmıştı yüreğim
Bakışlarının o engin derinliğine
Dalıp bir dalgıç gibi vurgun yedim
O muhteşem maviliğine

Bembeyaz Bulutlarınla sardın beni
hep Ümit verip avuttun yüreğimi
Sonunda öksüz bıraktın beni
Okyanusta ıssız bir ada gibi