dallarımı uzattığımda
dokunabilecek kadar,
sevgi sözcüklerimi fısıldadığımda
duyabilecek kadar,
ve zifiri karanlıkken gece,
görebilecek kadar yakındın bana...
ne dallarıma dokundun,
ne beni duydun,
ne de göz kapaklarını aralayıp,
bir kez olsun baktın.
biçare, umutsuz,
seninle ama yalnız,
hasret kaldım hep sana...
Kayıt Tarihi : 1.4.2007 11:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!