Hasret Bulutları Şiiri - Fatma Nur Karab ...

Bulutlar özlemle bakıyor birbirlerine
Ama kavuşmak onlara ayıp
Saygıyla ayrılıyorlar yine
Yetim düşmüş bülbüller
Hala sevdalılar güle

Edep yazılı bir parşömen
Sürüklene sürüklene geliyor yanıma
Sonrası hoyratça gelişiyor
Her şeyi bir kenara koyuyorum
Edebi bir kenara

Zaman diyorum öyle gaddar öyle acımasız ki
Acımadan siliyor bıraktıklarının izini
Ne eski edep kalıyor ne eski haya
İki öğüt vermeye çalışsan sırt dönmüşler sana

Sahi neydi edep ve haya
Tek nefeste ağızdan çıkan iki basit kelime miydi
Uygulamaya gelince ağır gelen mi
İnsanı en iyi kendi bilir orasına karışamam
Şu ahir zamanda ben de işgüzar olamam

Bu çukura düştüğünü anlayanlara ne âlâ
Olurda fark edemediler mi
İşte o zaman bakmalılar haya insanı Osman’a
İş bakmakla bitmez bunu da sakın unutmaya
Aç kalp gözünü gör ve anla

Ne derlerdi
Büyüğüne saygıda kusur etme
Biz böyle gördük ezelinde
Gerçi devir değişti diyip onu da yok ederler
Özürleri kabahatlerinden büyük iken
Bunun da üstünü bir şekilde örterler

Edep fıtratında olanlara lafım yok da
Dokuz ay on günde oluşan kalbi
Bir saniyede kıran saygısızlar
Benim kırgınlığım onlara

Evladım sana diyorum, baksan ya bana
Ah zamane gençleri, duymamazlığa veriyor besbelli
Bilenmek istemeyen kör bıçak misali
Sahi Ali ne de güzel söyledi
“Edep aklın sureti”