Hasret Babama Şiiri - Tuncay Doğan

Hani bir gün seninle hayallerimiz gerçek olacaktı?
Acılara veda edip, mutluluklar bizi saracaktı.
Susma ne olur bir şeyler söyle, bırakıp gitmek var mıydı?
Resminle konuşuyor, hayalinle avutuyorum kendimi.
Elimde değil unutamadım, unutamıyorum, o son buseni.
Tutup ta sımsıkı ellerimi, bırakıp da gittiğin o günü unutamıyorum.

Hâlâ dinmedi yüreğimde ki sızı, bu ne acıymış babam.
Allah biliyor ya! Her günüm karakış, her günüm hazan.
Sular çağlamıyor, çiçekler açmıyor, oğlun gülmüyor.
Resimlerin artık avutmuyor, ne olur dön gel babam.
Ey Rabbim! Sen bağışla anamı, babamı seven herkesi,
Tutkular keder oldu, gidemiyorum artık ne ileri, ne geri.