Hasret Ateşi Şiiri - Bedir Kuş

Kor ateş düştü içime
yakıyor yüreğimi derinden,
hasret büküyor boynumu,
dayanmak mı?
ölüyorum kederimden.
Gurbet! Ahh gurbet!
ne çileler çektirdin,
ne dertler açtın başıma?
Beynimde fırtınalar esti yine,
aklıma memleketim düştüğünde.
Avare avare diyarı gurbette gezerken ben,
gelemedim kendime epey bir zaman.
Nedense alamadım bir türlü ibret,
bırakmadı yakamı insafsız gurbet.
Gözlerimden süzülen her damla yaş,
eritiyor içimi yavaş yavaş.
Ciğerlerimse şerha şerha,
sökülüyor sanki yerinden.
Hatıralarım,
ya yaşadığım mekanlar.
Unutulur mu dersin acaba
birlikte büyüdüğüm arkadaşlar?
Hasret ateşidir içimde yanan,
değil ki saman alevi
yanıp kül olsun hemen.
Işte öyle bir ateş;
seneler geçse de üzerinden,
yandıkça yanıyor
söndürmek mi?
Nafile.
Koparıldım yerimden yurdumdan,
sılam tütüyor gözümden.
Kavuştur beni Allahım!
Sen kavuştur,
o güzelim memleketime.
Hasret kalmışım
toprağına taşına.
Ayrılmak mı?
Bundan sonra;
Ölüme kadar,asla.