Hasret Şiiri - Mehtap Bozkurt

Sana olan özlemim,
Ne düşünüyorum atide,
Sadece koca bir saadet,
Muasır bir haayatta
Mahkum görüyorum kendimi.
Neden olduğunu bilmiyorum..
Belki de mecburiyetimdendir.

Ya sen benim ne hissettiğimi biliyor musun?
Mutluluğu anımsıyorum,
Seni anımsıyorum ve
İşte belki bütün hasretim bu yüzdendir.

Gökyüzüne bakıyorum
Masmavi...
Tıpkı senin gözlerin gibi...
Kelimelere sığmayacak bir hüzün var
Gökyüzünde,Dağlarda...
Evet,bu hüznü sen yarattın,
Beni,arkadaşlarını,oturduğumuz bu kaldırımları ve
Bu şehri sensiz bıraktın.

Neden,neden bu hasretim anlayamıyorum,
Senin için mi?
Of,belkide senin içindir.
Sen başka insanlarla hayatına devam ederken,
Ben ne haldeyim biliyor musun?
Nereden bileceksin.
Sen ne anlarsın hasretten,sevgiden,aşktan...
Belkide bu yüzdendir pişkinliğin.
Ben seni değil,eski seni sevdim,
İşte bu yüzdendir sana olan hasretim...
Ve ben eski seni hâlâ SEVİYORUM...