Hasret Şiiri - Muzaffer Taşdemir

Kucaklar, hasretleri de, an be an derya,
Sessiz uyurken deniz, koca bir taş gibi düşer de,
sonra gördüğün halkalar,
boy boy hasret olur zamana,
dalgaların geçtiği böyle bir yer olmalı,
aşklar ve devran,
Hem varlığı olmalı, hem hasreti, koşan,
Çıldıran anlar, acıyla, ayrılıkla, yoklukla, doğan.
Geri dönemez uzaklığından çıkan bir “ahh”,
özlem olmalı mahrum kalmakla coşan,
ölüm kadar kolay olmalı yürekte,
ibret olmalı aşka kopmadan dalgalar.
Damarlarınca uzun kan olmalı belki de,
Donmalı beyninde vücudu,
Deva bilip çaresizlikleri sevmeye kanmış,
Son nefesmiş gibi sanki yeniden doğan,
Yaydan fırlamış oklar gibi,
bulmasa da çizilmiş kalbi,
On ikiden vurmasa da,
bir mermidir namludan çıkan,
Öyle bir Azrail’dir, hasret, sevgiden, aşktan.