Hasret Şiiri - Cihan Barış Budak

Hıçkırıklar savruldu,
Gözden yaşlar parçalandı.
Rüzgâr durgun,
Sular suskun,
Ölüme beş kala,
Ayrılığın,
Ağzı kulaklarında.
Kış günü çığ yiyen,
Kulübe miyim ne?

Kalp uyuşuk,
Şefkat bitkin.
Ben çöldeyim,
O gözler nerede?
Yanıp tükendim hüznümden,
Ayrılığın hançeri,
Göğsümün içinde.

Kuşlar ayrılığı öter,
Ağacın rengi,
Hasreti çalar.
Önce ayrılık,
Sonra hasret.
Kırmızı aşk,
Sarı ayrılıksa,
Hasretin rengi nedir?

Ölüme beş kaldı,
Hasrete sonsuz.
Şu toprağa çakılı,
Bir demir parçasıydım.
Ayrılık bitirmez insanı,
Hasret varken gönülde.