Hasret Şiiri - Ozan Emir Özcan

Bu kaçıncı günüm hasretinle yandıqım!
Bu kaçıncı gecem aglayarak uyuduqum!
Arşı aştı feryadım!
Mesafe kalmadı gözyaşlarımla!
Sen bilmedn görmedn göremedin!

Ne vardı benden uzakta!
Ne vardı aramıza hasret sokacak!
Oraların benim kadar ihtiyacı varmıydı sana?
Ne vardı oralarda?
Umut olmamalıydı bekleyişler!
Umut olmamalıydı hasret!
Hasret gibi bir kelime olmamalıydı aşkımızda!
Ne vardı okadar uzaklara kaçacak?
Ne vardı o kalabalıklara karışacak?
NE vardı bizi bu kadar mahfedecek?

Ben hep aglamamaylıydım!
Sen hep üzülmemeliydin!
Hasret olmamalıydı!
Ayrılık olmamalıydı aşkımızda!

Kalbim hasretine dar gelir oldu!
Karanlıklar meskenim oldu!
Hasretin çekilmez dert oldu!
Ben çekmekten usandım!
Sen oralardan bıkmadın!
Sevdamız iki ayrı mevsimde yetişen gül gibi!
Bilirdim bitmeyecek bu hasret!
Ben gelsem kuruyup ölecegim!
Sen gelsen solup döküleceksin!
Kurudum ölüyorum!
Susuz kaldım soluyorum!
Bitmez bu hasret!
Ben kurudum ölüyorum!