Hasret Şiiri - Mehmet Yücel

Dün yandı yüreğim; bugün kül oldu, savurdular beni küllerim hasret.
Tutundu tutundu ıztırap buldu, boşlukta çırpınan ellerim hasret.

Ben hasret, sen hasret, dünya hasret yurdu, hepimiz hasret.
Özenen bezenen acep ne buldu, salakça yaşarız tipimiz hasret.

Kimi bir gösteriş, kimi sahtelik, bilinçli patlayan tüpümüz hasret.
Kapanamaz olmuş bu kara delik, gömü bulunmadı küpümüz hasret.

Kimler karar verir kimler uygular, uygulama bozuk çözümler hasret.
Ne din iman kalmış ne de duygular, bağcı dayak yiyor üzümler hasret.

Her şey rant savaşı olmuşsa eğer, her gelen yalanda, gerçekler hasret.
Vicdanlı insanlar kalmamış meğer, dikenler yetişir, çiçekler hasret.

Sen beni suçlarsın ben sana düşman. gerilim arttıkça barışa hasret.
Tekerlek patlamış sürücü pişman, yolların ustası yarışa hasret.

Dünya döner durur dönmesi boşa, yuvarlak bu dünya köşeye haset.
Ben neler söylesem gitmiyor hoşa. attan inen gönül eşeğe hasret.