Hasret Şiiri - Deniz Özkurt

umutsuzluk çöktüğünde şakaklarıma
beni uğurlarken kokladığım tenini getiriyorum aklıma
çıplak ayaklarımda belirsiz bir sıcaklık beliriyor
gülücükler dökülüyor aslında
gözyaşlarımın arasından

tırnaklıyorum beynimi zaman zaman
yırtasım geliyor derimi. elbisemi
derken
o sıcaklığın ve gözlerin dökülüyor önüme
alıkoyuyor.sindiriyor hırçın yüreğimi

ümitlerim tükenince yalnızlığımda
sanki hissediyorsun ve...
başka çalıyor telfonum
sen arıyorsun
alıyorsun beni benden
götürüyorsun düşler alemine

uzanıp dertli yastığıma yasladım yine dertli ve
hüzünlü başımı
öyle sindiki üzerime hasret
o yastıksız uyuyamaz oldum artık

gerçekten uzak olsa da kavuşmamız
sensiz olak da varmış diyorum alın yazımda
karlı şehirler karanlığını yaysada yüreğime
gözlerinin ışığı hem bedenimi aydınlatıyor hem de dünyamıı