Hasret Şiiri - Mehmet Boybeyi

İt oturuşu,dizlerim kucağımda,
seyrediyorum tepenin ucunda,
içinde kovalamaca oynadığımız,
ayçiçeği tarlasını,
arkasında saklanığımız
selvi ağaçlarını.

Perde perde kayıyor yeller.
Sağır bir mezar taşıyım.

Mendilinin kenarıyle dokunmuştun,
gözlerinin ucundaki yaşlara.
O günkü yüzün karşımda.

Sen gittin,hasret yoldaşım oldu.
Dudaklarından çıkan buğuya hasret kaldım
Senden sonra,
hasret kaldım,
keyfime göre kucağında,
mışıl mışıl ağlamaya.