Hasret Şiiri - Gürkan Çelik

Kardaş bu ellerde yaşamak çok zor,
Bugün ekmek yeriz,yarın o da yok.
Havanın rengi bir sarı,bir bakarsın mor,
Çile çekmek mi zor,yoksa hasret mi?

Adam olmayanlar başımıza ağa kesilir,
Ferman onda diye susup,sineriz.
İsterse bağırır,isterse döver,
Gurbet eli diye bir şey demeyiz.

Akşamları hep dışarıda yatarım,
Belim ağrır,ayaklarım sızlar.
Sokak sokak dolaşır meyve satarım,
Gözümde tütüyor memleketteki kızlar.

Uyuyunca rüyamda memleketi görürüm,
Hayvanlar otluyor,çiçekler açmış.
Böyle giderse ben gurbette ölürüm,
Anam derki oğlumuz evden kaçmış.

Bunlar işçiyi ve yabancıyı sevmezler,
Sürekli dışlar ve küçük görürler.
Bizde adam yerine koyulmayanlar,
Gurbette zengin diye adam olurlar.

Her sabah işe uyandığımda,
İçimdeki bir ses boşver gitme der.
Keşke evimde olup ahırımı silseydim,
Olmasaydı gurbet,sıla ve hasret.