Hasret Şiiri - Ufuk Nazım

Hasretmi dedin,
Uçan kuşlara nasıl baktın.
Karınca yuvasına giderken,
Kıskandınmı onuda.

Aktın işte bir sonbahar akşamında,
Gözlerimden içeri.
Şişede şaraptın seni yıllarca yudumladım.
Rolünü ezberlemiş bir figürandın.

Aynı olmak yada olmamak,
Neyi anlatırki.
Aşarken aynılık içinde sedir ağaçları,
Binlerce yılı değişimi rüzgardan beklediler.

Biz şu kısacık ömrümüzde,
Değişmek için ateşe dokunduk.
En hızlılarımız yananlarımızdır.
Ve ben ateşe kanatlarını sunanlardanım.

Bir yazar yalnızlığında,
Zamanın yarısında yazmaktayım.
Geçen sağnağı hatırlamaktayım,
Çağrışımlarla çözülüp,
İçselliğimi çeperlerime vurmaktayım.