Hasret Şiiri - Metin Yurtsever

Ne evlerde,
Ne odalarda,
Duramıyorum buralarda
Alıp başımı gidiyorum.
Bir bakıyorum raylardayım
Katar katar vagonlar geçiyor,
İçinde insanlar insanlar
Bana bakıp el sallıyor.
Arıyorum senin güzel yüzünü
Belki rastlarım diye
Vagonların birinde.
Yoksun yoksun işte.
Bomboş geçiyorlar
Gözlerimin önünden.
Kapıyorum gözlerimi,
Hayal melal hatırladığım yüzünü
Tekrar göre bilmek için,
Kesiliyor sesler.
Kaplıyor her yanımı sessizlik.
Korkup açıyorum tekrar,
Bir bakıyorum kırlardayım
Uzanmışım yeşil çimlere
Üzerimde bir karaağaç gölgesi,
Geziniyor ellerim çimlerde
Ellerine rastlar diye.
Nafile yalnız ıslak kuru çimler
Dolanıyor parmaklarıma
Üzüntüyle,acıyla.
Kapatıyorum tekrar gözlerimi.
Doluyor içime yosun kokusu
Çarpıyor yüzüme
Denizin tuzlu suyu.
Bir bakıyorum deniz kenarındayım
Ayaklarım,
Deniz suyuyla kumlara bulanmış.
Yavaş yavaş sahile vuran
Dalga sesleri,
Damla damla,
Doluyor yüreğime.
Seni hissetmek istiyorum yanımda,
Hissedemiyorum.
İçim acıyor.
Yüreğim yangın yeri gibi,
Susamışım dediler gibi,
Yalnız sana,
Hasretim.
Yalnız sana...