Hasret Şiiri - Hasan Yavuz

Ellerimde bütün bir ömrün yorgunluğu
Akıp geçen zamanı seyrediyorum
Çaresizliğin ipliği boynumda
Ansızın bastıran yağmuru dinliyorum
Neler anlatır insana damlalar
Hangi şehrin toprağından gelmiştir
Böyle bir günün altında
Kim bilir kaç sevgili aşk dilenmiştir
Yalnızlık hiç acıtmamıştı bu kadar
Çünkü yoktun daha önce
Benim üstüme yağmamıştı yağmurlar
Bu yüzden gözyaşımı saklamayı hiç bilmem
Her damlada bu kadar yağmak neden
Saçlarımı ıslak bir güne bırakıp
Gözlerimde ateşten bir zırhla
Yağmur altında tükenmek
Bütün yaşanmışlıkları tek tek silerek
Hasret nedir ki aslında
Çok eskilerde, anlatılmamaktan unutulan
Aşk sözcükleriyle dolu bir masal
Kahramanların bizler olduğu
Mutlu sonların bilmecesi
Hasret
Sensiz geçen gecelerin renksiz senfonisi
Hasret
Yağmurun aşkı ile yanan toprak
Güle sevdalı bülbülün inleyişi
Bir yol ayrımı gibi kesin
Dönülmesi zor çıkmazların sonu
Sevda şarkılarının son nakaratı gibi
Hüzün dolu
Ayrılıkların kesin hükmü
Hasret
Senden bana uzanan bir yol
Sabrın kesişme noktası
Boşlukta akıp giden zaman
Yitirilmiş duyguların toplamı
Ellerimizin birleştiği o an…