Hasret Şiiri - Mestan Atcalıoğlu

HASRET

Özlemlerime özenerek,
Uzandı adımlarım güne.
Güneşin sıcaklığı ve yüzünden önce.
Güzel dili anlara gülümseyerek.
Benim ve cümlelerim gibi,
Yalın ve yalnız.

Üşenir bir ağırlama çabalamasında,
Gönlümün yelkovanı.
Kim bilir, saat kaç… Hep geç kaldı.
Uzanmaya yeltenmedi, ellerim,
Doygunluğun sihirli kadehine.

Protez yorgunluklarla yetindim,
Benim diyemediğim, acılarla.
Ödünç aldığım bedene, sığdıramadım.
Bu koskoca, yıpranmaz gölü,
Seni sevi yorumsuz, gerçeklerle.

Şimdi çok özlüyor ve anlıyorum;
Güvencil ılık havalı günleri,
Yüzümden süzülen, tomurcukları,
Batmasını bilmeyen güneşi,
Umut taşımanın, zor olduğunu.

20.01.2002