Hasret Şiiri - Yavuz Baki Dicle

Koparıp gökleri yere çaldım hasretinden
Denizler kabardı taşlar söküldü yerinden
Esir kaldım
Çaresizlik diz boyu
Sana koşmak istedim
Sana karışmak istedi ruhum ama…
…………………
Sen göklerin yedi rengi
güneşin sekizinci parçası
Yüreğimin sevinci,hayatımın yapı taşı oldun
Karıştı alem,kimse ses vermedi sesime
Yalnız yürüdüm bu yolda
Yapraklar tuttu ağaçlardan düşen tomurcukları
Lanet ettim kendime…
ve…
Bir köşeye kurulup öylece sessiz sessiz ağladım
Duyan yok ki feryadımı
Bir çığlık oldu düşüm
Ranzamın sol ayağında…
…………….
Derin bir nefes çektim geceden
Ciğerlerim söküldü ansızın
Bir kervana yol gösteren bu gözlerim
Sonsuz bir girdaba kapıldı
……………..
Kaybettim sana ait yanımı
Hüzünbaz bir kuş çaldı seni,
bilmem
Hangi iklimde arasam Saçından düşen siyah karanfili?
……………….
Yol verse gün ağartısı hıçkırık salarım vadine
Ama biliyorum ki
vadinden kervan geçmez bu mevsimde…
…………………
senden son dileğim;
Sana uzanan bu eli sakın geri çevirme
Çünkü bu el sana muhtaç
Senin sevgine de muhtaç ey sevgili!