Hasretin adı sorulmaz arkadaş
Özlemini çektiğim dost kardeş
Gurbet eller bana oldu yoldaş
Yoklukları yakar beni sanki ateş
Yollar uzandıkça uzanır özlemlere
Türküler yetmez olur yollara
Soran olmaz halin nedir
Gören yoktur yaşlarım seldir
Gözyaşlarım dondu yanaklarımda
Sen hiç haziranda üşüdün mü?
Yalnızlık karanlık gibi çöktü
Titrer bedenim ellerim koynumda
Nevi bahar da gelse buzlarım çözülmez
Yeniden dünya ya gelsem de istemem
O kadar ağladım ki yalnızlığa
Gözyaşlarım artık akmaz oldu.
Kayıt Tarihi : 1.2.2008 10:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Atilla Adsay](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/02/01/hasret-693.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!