Hasret Şiiri - Bedri Hüseyin Çiftçi

Yazbahar gelince memleketime
Erir dağların karı coşar dereler
Mor menevşe tütya dolar her yanı
Gurbette ayrılık yaralar beni.

Yeşile bürünür çiçekler açar
Tepilir maşala toprak mis kokar
Bitmezki bu hasret bağrımı yakar
Memleket sevdası örseler beni.

Yetişti dut erik yaz'a ulaştık
Gurbet ellerini gezdik dolaştık
Otuz yıldır hasret ile halleştik
Varam dedim varamadım vay beni.

Bol olur kayısı,elması,nar'ı
On yıl var görmedim o nazlı yarı.
Her dem zarar ettim hani ya barı
Bir kere muhannet sor beni beni.

Memleket hasreti buyumuş demek
Hep boşa geçti zay oldu emek
Akıyor gözümden bilmiyor dinmek
Gözümün yaşını sil dostum benim.

Ah ile vah ile zarlanma gönül
Ecel gelmeden insan mı ölür.
Tasam yok ölümden hoş gelsin amma
Gayrı bu hasretlik yaralar beni.

Kader bu Hüseyinim ne gelir elden
Cefası bülbülün bilirsin gül'den
Ayrılık urbasın giyindik tezden
Ateşiyle yakar kor gider beni.