Hasret Şiiri - Devrim Öztan

Şimdi ne yapıyordur ki anam
Yine dalgın mıdır ki gözleri
Bilirim çıkaramaz aklından
Yine düşünüyordur bir yangındır yüreği
Yine resimlerimizi asmıştır
Gözünün değdiği yerlere
Ve öpüyordur konuşuyordur
Canım yavrularım diye.
Ya babam
Şimdi elindedir yine sigarası
Bir eli de başındadır ya
Yine kimbilir
Herzamanki alışkanlıkla
Bir of çekmiştir derinden
Belki de küçücük birşeyden umutlanmış
Anlata anlata coşuyordur
Büyütmekle meşguldür hayalini
Kötüyü de büyütür iyiyi de
Hep arkası gelecek sanır
İyi daha iyi olacak
Kötüyse daha kötü.
Hele de Galatasaray sa coşkusu
Ne büyüktür umudu
Bir gol atarken Hakan Şükür
O der Allah' ım çok şükür.
Nasıl özledim nasıl
İş çıkışı yürüdüğüm o ıssız yokuşu
Leyladan çok mecnun sanırdım kendimi
Ne acırdı yüreğim
Yıldızlara bakıp şarkılar söylerken
Ayaklarım eve götürürken beni
Yüreğim yanardı.
Şarkılar söylerdim hemde sesli
Sonra hıçkırıklara boğulurdu sesim
Hep doluydu gözlerim
Arada bir sağa sola bakardım
Bir duyan bir gören var mı diye
Aklıma birilerinin görme ihtimalini getirip
Gözyaşlarıma katık yapardım gülüşleri
Hem güler hem ağlardım
Uzaktan görür görmez anamın beklediğini
Gözlerimi kurutmak için çabalardım
Zorlardım dudaklarımı
Bir tebessüme sığınırdım
Çoğunda anlardı sezerdi ya
Sorduğunda niye üzgünsün
Hasta mısın diye
Yüzünde solardı tüm güller anamın
Yükselterek sesimi çok iyiyim derdim
Sonra kapanıp odama
Yanlızlığın en çirkinliğine dalardım
Uyuduğumu sanırdı onlar
Oysa ben hep ağlardım.