Hasret Şiiri - Mesut Özbek

Yine gözlerim ufuklara dalgın bakıyor
Seni bekliyorum belki gelirsin diye
Gidip gelen dalga seslerinden fal bakıyorum
Hep gelmiyor çıkıyor kahroluyorum
Güneş battı bu akşamda yalnızım
Karanlığı teselli ile sarıyor kollarım
Gecelerden aydınlığa çıkmak muradım
Olmuyor, bir girdaba kapıldı bedenim boğuluyorum
Bizim şarkımız çalıyor uzaklardan
Yine o sahildeyim
Denizde yakamozlara dalıyorum
Eşlik ederken şarkıya doyasıya ağlıyorum
Bizim aşkımız gül ile bülbülün aşkıydı
İki sarmaşık gibiydik sarmaş dolaş
Kırağı çaldı aşkımız yerlere döküldü
Gül soldu,bülbül küsüp terketti yurdu
Hatıralarda teselli arıyor
Geçmiş ile avunuyorum