Hasret Şiiri - Cihat Şahin

Hasret nasıl bir nesne?
Yakar kalbi köz gibi!
Hasret dönüşse hüsne,
Olur, yaşlı göz gibi.

Hasretim büyük benim,
Her hayırı isterim.
ebed ister bedenim,
Ruh-u canla isterim.

Hislerime aldansam,
Süfli zevke koşarlar.
Alçak nefse bir kansam,
Kalmaz namuslar arlar.

Mantık vicdan, el ele,
“Ebed, ebed”sayıklar,
Takılmazsa engele,
Gider rabbe kayıklar.

Gaflet haram bir meydir.
Sarhoş eder hasseyi.
Madem necis bir şeydir,
Verme hisse pis şeyi!

Yemek içmek uyumak,
En masumca istekler.
Der telkinle; ”böyle yap! ”
Hizmetleri köstekler.

Hezimetim olurdu,
Uysam elbet nefsime!
Atim hüsran bulurdu,
Tabi olsam hissime!

Hasret kalbin zaferi,
Hedef hüsn-ü hatime.
Kalp bitirse seferi,
Ahiret menfaatime!

Hasret ruhum rahmana,
uruç ister arzular.
Can kavuşsa canana,
Tatmin olur arzular.

Ruh sonsuza hasrettir,
Yazar hakka arzuhal!
İlletim cebanettir,
Aciz arzdan, tarz-ı hal.

Gönül hasret cemale,
Cemal perest, bir kulum!
Arzu normal kemale,
Şayet haklıysa yolum!

Hasret bitmez tükenmez,
Rab kulunu almadan,
Daim artar eksilmez,
Mabudunu bulmadan.

“Selam, selam”nidası,
Alsa beni muhatap.
Güler hakkın gedası,
Nar’a olmazsa hatap!