Hasret Şiiri - Mehmet Gökçen

Hasretin ateşi gönlüme düştü,
Bir kor gibi yaktı, kül etti beni.
Ancak bu acıyı Mecnun görmüştü,
O güzel gözlerin, kul etti beni.

Nice âşık yardan uzak kalmıştı,
Turnalarla yâre, selam salmıştı,
Hasretiyle günde bin kez ölmüştü,
Yâr hasretin ezdi, yol etti beni.

Kuş, kanadı kırık, uçamıyormuş,
Kervan gurbet elden göçemiyormuş,
Dereler coşmuş da, geçemiyormuş,
Bir gün geçer diye sal etti beni.

Bulanık sularım artık duruldu,
Zayıf düştü vücut, gönül yoruldu,
Yeşiller kurudu, dallar kırıldı,
Yâr, zâlim hasretin, çöl etti beni.
02.06.2006