Hasret-5-* Şiiri - Bayram Tunca

Elimde kalem, dilimde kelam
Yazayım dedim üç beş kelam
Dil söylemez kalem yazmaz oldu
Yüreğimdeki hasretin akkor oldu

Hasretinden, kalbim pare pare oldu
Gözyaşlarım tunçmermeri eritir oldu
Kuş olup, uçup gitsem, o yâre doğru
Dağlar yol ver gideyim o yâre doğru

Resmi elimde, isminin namesi dilimde
Hasreti yüreğimde, silueti belleğimde
Yıllarca hasretini çektim, gurbet elinde
O her an, her şeyiyle aklım ve zikrimde

Dağlar, yol verin de gideyim yare doğru
O yârin hasretiyle ciğerim pare pare oldu
Ben mecnun gibi avare avare gezer oldum
Onun hasretinden, dünyadan bezer oldum

Yârin hasretini iliklerimde hisseder oldum
Anlatamamaktan, çok mu çok bizar oldum
Dağlar ne olur yol verin de gelsin nazlı yarim
Tâ arşı âlâdan duyuldu artık benim ahuzarım

Gül dalında öterken, dut yemiş bülbüle döndüm
Ayaz vuran gül yaprağı gibi lime lime döküldüm
Gül dalındaki yeşil sarmaşıkken, sararıp soldum
Onun hasretiyle dünyada ölmekten beter oldum

05.03.2002/15.15