Seher yeli esip bahar gelince,
Dalında kırılan güle yanarım.
Yar karşıdan gelip bana gülünce,
Kemere sıkılan bele yanarım.
Hafızamdan atıp silemem dünü,
Dünyaya bön gelen bilemez bunu.
Yağmurlu, rüzgarlı ilkbahar günü,
Çağlayıp akmayan sele yanarım.
Boş kazan ateşte erise taşmaz,
Sevgiyi bilmeyen sevgiye koşmaz.
Mâşuku olmayan âşıklar coşmaz,
Boş sazda inleyen tele yanarım.
Ömrümde doymadım yeşile ala,
Değişmem o yari kaymağa bala.
Bir mendil sallaya, bir selam sala,
Uzaklarda kalan ele yanarım.
Ayaz'ım içimde artıyor hasret,
Başımdan gitmiyor elvan elvan dert.
Sevgisi bir başka, kokusu cömert,
Hâtıramda kalan güle yanarım.
...............Türk Edebiyatı dergisi
...............Mayıs l994
Kayıt Tarihi : 6.10.2006 11:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (34)