Hasret Şiiri - Ahmet Emre

Perde perde iner geceye yokluğun
Zifiri karanlık sarar bedenimi
Yalnızlık arsız bir çocuk olur bugün
Öfkeli bekleyiş alır benliğimi

Sebepsiz susmalar gizlenir içimde
Yediğim içtiğim hep zehir zemberek
Yüzünü esirger durur aynalarda
Bir ömür beklenen o vakitsiz çiçek

Zaman heybetiyle aşılmaz bir kale
Kalmadı mecalim, düştüm sensizliğe
Ateşte yürümek dayanılmaz çile
Gözlerimin feri hasret aydınlığa