Hasret Şiiri - Fethi Aslan

Ustalaşmısım kavgada,yüreğim Saldırma bir yiğit elinde
ustalaşmışım sevmekte,ustalaşmışım güzeli seçmekte
ustalaşmışım acılara dayanmakta,yılmışlara inat yaşamakta
ama çırağıyım hasretin.
Öğrenemedim bir türlü bırakıpta gideni unutmayı
öğrenemedim hasret denilen acı lokmayı yutmayı.

Çok olmadı buralara geleli,
hasret denilen pisliği son dirhemine dek yiyeli.
Allah “yürü ya kulum” demiş bizede,
bir o yana,bir bu yana
dolaşıp durmuşuz bir dilim ekmek uğruna.
Her ayrılınan yerde onlarca dost,onlarca hasret
hele o Ana-Baba hasreti yokmu
dayanılmaz.
Girer insanın bağrına bir ok gibi,çıkmaz

Oy Baba`m oy nede severmişim ben seni
uy Ana`m uy ne dayanılmaz acıymış meğer hasretin,
o gülüşleriniz,o bakışlarıniz,hatta kızıp sövmeleriniz
ne bulunmaz servetmiş,bilmezdim.

Gelsem bir gece,gelsem kapınızın önüne
yüzümü sürsem eşiğinize
çalmasam, içinize doğsa
sonuna dek açanız kapınızı.
Alıp bağrınıza bassanız beni,
ağzınız dolu dolu oğul deseniz
yatsam dizlerinize
ağlasam,ağlasanız,ağlasak
göz yaşlarınız düşse yüzüme,
sonra bin parçaya bölünüp dağılsa yüzümde
oh ağla Anam ağla,ağla Babam ağla,
sizi içer gibi göz yaşlarınızı içeyim,
size olan susuzluğumu gidereyim.
Oy Anam oy nede zormuş şu ayrılık,
nede zormuş şu yoksulluk.

Kim ne derse desin,hep biz yoksullar ezilmişiz,sömürülmüşüz her yerde
hangi zengin ezilmişki herhangi bir sebeple bir yerde
vurulup başımıza alınmak istenmiş bir dilim ekmeğimizde.

Çıkmışız yollara,
çekmişiz en acısından hasreti,özlemi,açlığı
analar gözleri açık gitmiş evlat hasretinden
evlatlar boynu bükük,ana hasretinden.
Kim ne derse desin hep biz yoksullar ezilmişiz sömürülmüşüz heryerde
Ama bilinsin ki yoksullar da gizli bir örgütlenme içinde
kuracağiz yoksullar cumhuriyetini
kim bilir belki Paris`te.