Hasret… Şiiri - Osman Murat Köktaş

Sana uzak kalmak
Mesafe yokken mekanlarımız arasında
Senden uzakta kalmak
Öylesine zor ki;
Çekilmez oluyor günler geceler…
Sensiz zor ve uzun yollar
Zaman anlamsız
Sokaklar çıkmazlarda…

Gözlerine baktığımda gidiyor
İçimdeki tüm sıkıntılar…

Yanında olabilmek için
Zamanla savaş veriyorum
Her saniye biraz daha…

Bir umut diyorum,
Saatim dolsa
Bir çıksam olduğum yerden,
Bir umut, görebilmeye dair
Az da olsa…

Sensiz öyle zor ki zaman
Mekanlar boğucu
Gözlerim her an buğulu…
Tat vermiyor en eğlenceli yanlarım…

Bazen gözlerimden süzülen yaşların
Senin gözlerine damlayacağını hissediyorum
Ve tutuyorum onları gözlerimde
İzin vermiyorum seni ağlar göstermelerine…

Kızıyorum kendime çoğu vakit
Neden? diye
Neden onu böylesine üzüyorsun
Yine susuyor dilim
Elimde değil, beceremiyorum onu üzmemeyi her zaman
Diyor kalbim…

Gözümün önünde, baktığım her yerde
Düşlerimde,
Varlığımda, gündüzümde-gecemde,
Gerçeğimde, her şeyimde sen varsın sevgilim…

Sen olmadan zor geliyor her şey…

Varlığına öyle alıştım ki
Birkaç saatlik yokluğun bile zor gelirken bana
Birkaç günlük uzaklıklar çok yakıyor canımı
Çok özlüyorum seni
“Çay bardağında
bırakılan dudak payı
kadar bile
uzak kalamam
gözlerine”
diyor ya şair,
ben sana nefes alışverişlerin arasındaki
boşluklar kadar bile
uzak kalmaya dayanamıyorum…
gözlerine bakmaya doyamıyorum…

seni görememek en ağır cezası oluyor bana
yaşadığımız hayatın,
o yüzden ne kadar haksız olsam da
bencilliğimi yenip
sana “git” diyemiyorum
“bekleme” diyemiyorum hiçbir zaman
Ve sevgilim bu deli
Seni çok seviyor…

Seni Çok Seviyorum…

Osman M.KÖKTAŞ (g.m.) 16.09.2005 00:08