Hasret..! Şiiri - Muharrem Çetinkaya

Ben hasreti çocukken yitirdiğim
Oyuncağı ararken tanıdım,
Çocukluk aşkımdı,
Arardım,
Özlerdim onu,
Yaşadığım tüm sevdalarda
Sevgilerde,
Hasreti yaşadım yıllarca.
Sen sanırsın ki hasret,gurbette olur
Oysa gurbet içimizde;
Hasretle kubaşır,
Düğüm düğüm olur….
Ben hasreti;
Trenden kepini sallayan askerin,
Bir gurbetçinin dalıp dalıp giden,
Gözlerinde gördüm,
Uçup giden hep gönüldü,
Ne sallanan mendiller,
Ne buğulu gözler,
Ne çobanın kavalı,
Hasret milyarlarca insan içinde,
Sevdiğinin olmaması,
Ya da bir okyonusta
Su bulamaması.
Hasret,
Kavuşma ihtimalinin olmaması,
Ya da;
Gözü olanın görmemesidir