Hasret Şiiri - Galip Sarı

Yine akşam oldu gönlümde.
Hüzünler boy sürdü içimde.
Sevmiyorum güneşin batışını.
Dünyanın sessizce kararışını.
Sensiz geçen gecelerde,
göklerde yızdızların parlayışını.
Yok eder beni bir mum gibi,
hep böyle yollar gözlemek.
Daha ne kadar pencere önünde,
böyle mahzun gözleyeceğim.
Beklemekten tükendi mecalim.
Yarın olsada güneş doğsa ufuktan.
Çocukların çığlıkları yükselse,
evimin önündeki daracık sokaktan.
İşte bu gün beklenir yar.
Sonunda nasıl olsa kavuşmak var.
Dünyam kararsa da ziyanı yok.
Akşamları bana dönüp gelsen yar.
Gurbet Ağustos güneşinde kalmış,
ıssız bir çöl gibi beni yakmaz.
Okyanuslarda sürüklenip giden,
bir buz dağı gibi eritip bitirmez.
Fırtınalar son baharda sararıp,
dalından kopmuş gazel gibi,
amaçsızca sürükleyip gitmez.
Yeterki sen her günün sonunda,
kapımı sessizce çalıp gelsen yar.
İşte o zaman dimdik ayakta kalırım.
Dünyanın neresi olsa fark etmez.