Hasret-2 Şiiri - Halil Aydın

H A S R E T
Daha çocuktuk
Ana sevgisine doymadık
Babamızın zaten yüzünü görmedik
Kardeş nedir daha anlamadık
Doyarak bir oyun bile oynamadık
Zalim felek ayırdı bizi
Taktı çarkına;
Yurdumuzdan yuvamızdan
Her tarafa fırlattı bizi
Hastalandık elimizden tutan olmadı
Düştük yol ortasına
Kaldırıp bir yol kenarına bile koyan olmadı
Öldük; cenazesini gören olmadı
Mezarımızı arayıp soran olmadı
Zalim felek ayırdı bizi
Taktı çarkına;
Yurdumuzdan yuvamızdan
Her tarafa fırlattı bizi
Aç susuz kaldık ortalarda
Köy ekmeğini şehir emeğine katık edip yedik
Gelen itti, giden itti
Niye ittiklerini bilmedik
Zalim felek ayırdı bizi
Taktı çarkına
Yurdumuzdan yuvamızdan
Her tarafa attı bizi
Bayram, seyran oldu
Ayrılıktan yüreğimize acı hasret sokuldu
Hasretler bir türlü bitip tükenmedi
Üzerine yeni hasretler eklendi, bir türlü bitmedi.
Zalim felek ayırdı bizi
Taktı çarkına her tarafa fırlattı bizi
Yurdumuzdan yuvamızdan her tarafa fırlattı bizi
Yedi kardeştik akıp gittiler sonsuzluğa
Bir bacı bir kardeş kaldık dünyada
Dayan be Halil sende geldin yolun sonuna
Nasıl olsa içindeki acılar, hasretler
Bir gün olacak volkanlar gibi sönecek
İşte o zaman hasretler bitecek, hasretler sönecek
HALİL AYDIN (Sizden biri)