Hasret -2 Şiiri - Ercan Keskin

Hasretin mevsimsiz yağan yağmuru
Düşer yollara adres sormaz suyu
Avucunda meşin kırbacı vurur cama
Buğusu kapatınca görünmez manzara
Sayılı zaman geçiverir hemen
Dönüş bileti kesilir daha bitmeden
Bu gidiş gelişler ne anlam taşır bilinmez
Bir mana arayışıdır sonu gelmez
Git gel Uşak altı sattır demişler biteviye
Kimse uzatmaz mendil gözyaşını silmeye
Bu duygularla inilir şehrin garajından
Seher vakti koşuşturmaca kaldırımdan
Beklenen davetsiz misafir gibi huzursuz
Dünyada yoktur hiçbir insan kusursuz
Bunu anlatabilmek için zaman çok geç
Gerçek gün ışığına çıkacaktır er geç
Anlamsız geçiştirilen paylaşım sofrası
İkindi vakti kapanan kumaş çarşısı
Artık görüşme bitti dönüş zamanı yakın
Dönülmek istenen yer neresi bir bakın
Kilometreler ölçmez hasretin menzilini
Sağlık olsun diyerek avutur insan kendini
Giderken yol bitmek bilmez dönerken hızlı
Hayat geçiyor işte kavga /dövüş velhasılı
Yol biter hasret bitmez bırakılan yerde
Kum saati misali dolar /taşar gönüllerde
Hasret büyütür sevgileri eklendikçe yıllar
Serilip serpildikçe olursun bahtiyar
Sevgiler olgunlaşır yaşlanırsın ağarır saçlar
Meyvesini beklersin aşı tutmuşsa ağaçlar
Bu sihirli devridaim hareketlendirir güdülerimizi
Eksiklerimizi tamamlamak bir zorunlulukmuş gibi
Bir yanda kendin öte yanda kendinle ilgili
Neyin varsa hayata bağlar sıkıca seni
Bir bütün içinde öznel enerji katmanında
Sürgit dönersin hislerin çekim alanında
Tutundukça rasyonel gerçeğin sarsılmaz direklerine
Mutluluğu yaşarsın kendince denge içinde
Bir avuntun olmalı ruhunu acıktıkça besleyen
Özünü gerçekleştirmeyi bekler hayat senden
Yoksa gözlerinden okunur cehaletin menkıbesi
Yaratıcı aklın peşinden koşar insanlığın mefkûresi
Usaaykırılıklar ayaklarımıza dolanan kaktüstür
Dikenleri elimize battıkça kanayan bir düştür
Düşlerin peşinden koştukça gerçekten uzaklaşılır
Yaşanılan ortam bilinmez gerçekmiş sanılır
En kötüsü usaaykırılıkların sarmalında kaybolmak
Farkında olamadan gerçeğin yolunu bulamamak
Gerçek, anı bütün coşkusuyla yaşayabilmektir
Kendi çabanla çizdiğin hayat yolunda yürümektir
Ve de her şeye rağmen mutlu olabilmektir
Mutluluk ulaşılması düşlenen ütopya değildir
Dengede kalabilmek çevreni dengede tutabilmektir
İnsan çevresiyle bütün bir varlıktır
Çevresinden kopunca merkezkaç kuvvetiyle dağılır