Hasret 2 Şiiri - Zahide Handan Erengil

Bugün seni kaybedeli kaçıncı yıl oldu sayamadım.
İnan ki sensizliği bir türlü yüreğime koyamadım.
Sensiz geçen her anım sana değil, kadere isyanlarım.
Sen yoksun ya.hayatın yokuşlarında kaldım perişanım.

Oğlum,kızım derken,seni çok erken kaybettim erken,biliyorum.
Düşünmediğim bir an bile olmuyor,hayalinle yaşıyorum.
Biliyor musun dökülen göz yaşları bu yas hepsi senin için,
Bilmem daha ne kadar yaşarım,yaşıyor denirse benim için.

Biliyorum dönemezsin,istesen de gelemezsin yollar irak
Feleğin işine karışılmaz,yoksa derdim alma bana bırak.
Onüç nisan ikibin iki yılı,bizi ebedi ayırmıştı.
Kaçtı yaşına aldırmamış,gözümün yaşına da bakmamıştı.

Cami avlusunda kardeşin düşmüştü malın, mülkün, peşinde,
Gafletle anlatıyor seni,sevmiş gibi hayalinde.düşünde
Göremiyordu nefretle bakan beni,dikkat etse o anlardı
Bedeni malın mülkün yerine yalnızca cepsiz bir kefen sardı.

Canım sen nur içinde yat rahat uyu,dünya, herkes bilmelidir,
Dibi olmayan kuyu,insan oğlunun erdemidir, güzel huyu.
Mal mülk getirir mi gideni hiç geri,var mı dünyada benzeri
Dünya malı dünyada kalır,tanrı kulu, verdiği gibi alır.